Ik ben pas terug van het Griekse kuuroord, waar ik vijf nachten in het hotel gelogeerd heb. De fotoserie is twee dagen na aankomst thuis gemaakt. Voor de geïnteresseerden, hier is de plek op Google Maps:

View Larger Map

Zoom uit om een idee te krijgen van waar het precies in Griekenland is. Rechtsonders aan het meer kan je inzoomen op het kuuroord en het aangrenzend hotel, waar ik dus verbleef.

Het meer is overal ondiep, je kan als je wil lopend naar de overkant gaan. Het water staat zo'n tien centimeter hoog, maar de klei (en dus geen modder) is zacht en je zakt er tot aan je knieën in. Tegen het einde van de zomer droogt het water op, en kenners vertelden me dat de gedroogde klei nog meer op je huid prikt. Er wonen ook flamingo's, heel bijzonder om te zien.

De bedoeling is dus een eindje het meer in te waden, je in te wrijven met de klei en je vervolgens een tijdje in het water te dompelen om de mineralen in te laten werken. In de praktijk is 20 minuten voldoende, maar voel je vrij om er langer in te zitten. Het water is behoorlijk zout en prikt aan je wonden. Vervolgens smeer je je helemaal van top tot teen in en ga je het meer uit om de klei door de zon te laten drogen. Ik nam altijd een homp klei mee om mijn benen bij te werken als ik uit het water kwam. Tevens controleerde ik in de spiegels bij de douches welke stukjes ik gemist had. En dan begint het wachten.

Als het mooi weer is, is het totaal geen straf om je op het grasveldje te vertoeven. Vaak genoeg waren er ook andere mensen om mee te kletsen; als je allebei pso hebt, dan heb je direkt een aanknopingspunt. Maar even vaak was ik daar in mijn eentje, wat als bijkomend voordeel had dat ik in mijn nakie kon rondlopen. Als je helemaal onder de modder zit, zijn je activeiten behoorlijk beperkt. Ik heb het opgelost door op mijn pas aangeschafte fluit te spelen, een ney. Dat zag er zo uit:

En zo breng ik mijn tijd door daar. Ik moet zeggen, het was er gezellig en het was een aparte ervaring. Het hotel ging officieel pas de volgende maand open, dus ik was grotendeels de enige gast (er waren wel dagjesmensen die alleen voor het kuuroord kwamen). Dit had tot gevolg dat ik een VIP behandeling kreeg door de bediening! Maar het was niet allemaal koek en ei daar, er is heel veel achterstallig onderhoud, ik werd bij vlagen lek geprikt door de insekten en soms, als de wind uit een bepaalde hoek kwam, kan het daar vreselijk hard waaien. Dan sta je niet voor de lol buiten in je nakie.

En of het geholpen heeft? Kijk maar naar de twee laatste series, genomen vlak voor en vlak na het kuuroord: Nee dus. Het zag er even mooi schoongepoetst uit, maar twee dagen later was de pso weer even hard aanwezig. De hotelmensen riepen steeds dat vijf dagen te kort is, het zal wel. Ik ben er tamelijk skeptisch over. Direkt bij thuiskomst heb ik teruggegrepen naar beproefde middelen, te weten mijn dieet aanpassen en me insmeren met smeervet. De resultaten zijn zienderogen beter; daarvoor had ik niet naar Griekenland hoeven gaan.

Bij deze een nieuwe serie toegevoegd voor mijn navel.

Dit is zo ongeveer een goed moment om weer een fotoserie te maken; ten eerste is mijn voorraad gedroogde paardenmelk op. Ik zeg eerlijk dat deze kuur me minder beviel dan de ingevroren paardenmelk die ik daarvoor gebruikte. Het smaakte minder lekker, lost moeilijk op en volgens mij helpt het een stuk minder dan het ingevroren spul. Als ik er weer aan toe ben, ga ik een nieuwe lading ingevroren paardenmelk halen bij de melkerij. Overigens hebben ze een open dag op 23 mei. Ik ben er dan helaas niet, om de reden die in de volgende paragraaf staat.

De andere reden voor een nieuwe fotoserie is dat ik volgende week naar een Grieks kuuroord ga, een plek met warmwaterbronnen en heilzame modder, barstensvol met allerlei mineralen die goed zijn voor de huid. Pso, ofwel ψωριάσεις wordt expliciet genoemd als strijdbare aandoening, het zal mij reuze benieuwen. Ik ga er een klein weekje zitten en kijk er helemaal naar uit om me als een varken in de modder te wentelen en buiten van top tot teen besmeurd rond te lopen (zie onderste foto op site). Ik beschouw het als een onthaastingsmoment, even tot rust komen, wat aan muziek doen, lezen, joggen en yoga. Lijkt me een ideale combinatie voor dit modder uitstapje!

En met de pso gaat het waardeloos, ik sneeuw weer alle kanten op. Een belangrijke nieuwe pso-plek is er gaandeweg bijgekomen, te weten mijn navel. Wellicht moet hier ook maar een serie van worden gemaakt. Het ziet er bijzonder onsmakelijke uit, zie foto:

Ik zie een verband met de deadline waar ik de laatste maand tegen aan werkte. Ik heb dan geen zin om me fasoenlijk te gedragen, en sla ik door wat betreft eten, drinken en roken. En slaapgebrek overigens, dit zijn allemaal bekende thema's in mijn pso relaas. Maar goed, we gaan nu even voor de reset en dan zien we wel verder. Over twee weken ben ik weer terug van het modderfestijn. Ik kijk vooral uit naar de gore modderfoto's die van me gemaakt zullen worden.

De paardenmelkkuur (zie vorige notitie) is op, tijd voor een nieuwe fotoserie. Ondertussen heb ik al een nieuwe kuur besteld vanuit de de website van de paardenmelkerij. De zakjes ingevroren melk zijn prima bevallen, ik wil nu kijken of het poeder ook goed te gebruiken is.

Het verschil is dramatisch, vooral op mijn armen. Ik was de laatste paar dagen aan het klagen dat de plekken slechter werden, maar als ik het met de vorige serie vergelijk is er een wereld van verschil, vooral op de armen! Zou de paardenmelk dan echt zo'n wondermiddel zijn? Ik was al gewaarschuwd door de paardenmelkboer dat het niet bij iedereen aanslaat, misschien ben ik een van de gelukkigen.

De enige andere oorzaak van deze verbetering die ik kan bedenken is het stoppen met roken. Deze hypothese kan ik binnenkort toetsen want KUCHikbenweerbegonnenKUCH. Daar was wel aanleiding toe omdat er recentelijk enige stressverhogend zaken zijn gebeurd waardoor ik het niet kon laten..... Ach, de stress zelf kan ook invloed hebben.

Dus ik ga nog even door met de gevolgde weg, kijken of het roken kan worden bevestigd als grote pso-veroorzaker. Als dat zo is, verklaar ik mezelf voor rund dat ik dat al die jaren heb volgehouden, het roken dus, en gaan we daar echt aan werken.

De fotoserie van vandaag was eigenlijk gemaakt in voorbereiding op een nieuw dieet wat ik ontdekt heb op howtobeatpsoriasis.com. Normaal gesproken besteed ik geen aandacht aan dit soort sites, die duidelijk op goedgelovige websurfers geënt zijn. Deze vond ik echter vrij sympathiek, aangezien de beheerder geen geld vooraf vraagt, maar een contributie bij tevredenheid. Aldus schreef ik hem aan, met foto's van deze site als bewijs van mijn pso-leiden.

Als antwoord kreeg ik een spreadsheet voor dieet registratie en ingebouwde instructies.... kijk, ik ben uit mezelf wel gedisciplineerd en zeer goed in lijstjes bijhouden, maar wat is dit dieetplan spartaans, zeg. Ik heb het twee dagen volgehouden en toen tot de conclusie gekomen dat zelfs ik het niet kon bijhouden.

Via mijn levensgezel kreeg ik een nieuwe tip binnen, te weten paardenmelk. De informante vertelde dat ze binnen zes weken van de pso af was hiermee (dat en wisseling van baan). Ik neem deze tip serieus en ga op zoek. Blijkt dat er op een half uur rijden van huis deze paardenmelkerij te vinden is. Spontaan zonder aankondiging reed ik er heen, alwaar ik enige tijd voor de deur stond omdat de deurbel niet werkte. Op het moment dat ik met mijn mobiel wilde bellen, kwam de eigenaar, een forse man met een representatieve vrome boerenbaard om de hoek kletteren op zijn klompen.

Ik hoefde alleen te melden dat ik psoriasis had om mijn aanwezigheid te verklaren, vervolgens werd ik hartelijk ontvangen en heb een zeer interessant verhaal aangehoord over de heilzame werking van paardenmelk. Bleek, en dat had ik al van hun website kunnen raden, dat ze de meeste produkten online verkopen; het enige dat je op lokatie moet ophalen is de ingevroren paardenmelk. Aangezien ik er toch was, kocht ik deze maar. Zo kreeg ik ook de gelegenheid om de melkpaarden in de stal te zien, omdat we een pakket aldaar uit de vriezer gingen halen. Na betaling ben ik op pad gegaan, een vriendelijke en interessante ontmoeting rijker.

Het pakket is een doos met 28 plastic zakjes ingevroren paardenmelk, die er alzo uitzien:

Een plastic zakje is één dagelijkse dosis, dus een pakket is genoeg voor een maand. Thuis heb ik alle zakjes in onze grote vriezer geladen, voor het slapen gaan een zakje voor morgen klaargelegd, om te laten ontdooien. De volgende dag ben ik aan de kuur begonnen. De melk smaakt zoet en voller dan de gebruikelijke koeienmelk. Ik moest mezelf over de gedachte helpen dat ik moedermelk aan het drinken was. Maar verder prima te doen. Over een maand gaan we naar het effekt kijken.

Zoals voorspeld gaat het slechter met mijn plekjes, ik ben weer aan het 'sneeuwen'. Ik vraag me soms half-serieus af of er niet een markt voor pso-korsten bestaat. Gezien mijn productie zou ik slapend rijk worden.

Een nieuwe ontwikkeling; overal op mijn lichaam krijg ik rode puntjes. Puntjes op mijn voeten, schenen, armen, kuiten, gezicht ook :-(. Overal puntjes:

Het ziet er heel erg uit als psoriasis guttata. Ik heb wel eens eerder dit soort plekjes gehad, maar nooit zo veel tegelijk. Om bang van te worden, en tijd voor drastische aktie. Daarom speel ik bij deze maar mijn troefkaart uit:

Ik ben gestopt met roken!

Weer, zeg ik er maar direkt bij. Ik krijg inmiddels al heel wat ervaring met stoppen met roken, als ik nou ook eens kon stoppen met starten, dan zou ik goed bezig zijn. Het stoppen gaat in ieder geval goed, ik heb een behoorlijk goede motivatie deze keer, laten we eerlijk zijn. Helaas voel ik me niet veel gezonder op dit moment, ik pruttel en hoest van alles naar boven alsof ik nog steeds aan de sigaret ben, beetje ontmoedigend. Ik weet nog bij de vorige stoppoging, ik barstte van de energie en voelde me licht in mijn hoofd, wellicht vanwege een toename van zuurstof in mijn hersenen. Ofwel, ik kreeg heel snel een positieve feedback, wat deze keer ontbreekt.

Wat dieet betreft, ach dat laat ik even varen. Ik mag wel wat compenseren voor niet roken, wat neerkomt op het snoepen van heel veel chocola. Bovendien voel ik me niet echt vrolijk op dit moment. Ik merk dat de pso wel wat psychologische invloed op mij heeft en dat ik aan mezelf begin te twijfelen. Ik heb daar maar een remedie tegen op dit moment, en dat is om gewoon wat te doen. Zo ook deze blog toevoeging, hoogste tijd dat ik hier weer werk van maakte.

Ik was niet tevreden over de vorige serie, vandaar dat ik me had voorgenomen om een nieuwe te maken, en dat is de serie van vandaag. Bij nader inzien viel de kwaliteit van de vorige serie wel mee, enkele foto's zijn onscherp maar het gros is goed, dus heb ik die er alsnog bijgeplakt.

De andere reden om deze serie te plaatsen is dat mijn plekken weer gaandeweg slechter worden, vooral mijn hoofdhuid. Het zal weer weer iets met de seizoensverandering zijn. Ik heb toch zo'n mooi huidje gehad de laatste tijd; ik wilde het nog even vastleggen voordat ik weer begin te 'sneeuwen'.

Over het algemeen gaat het goed, er is een plek die plots slechter is geworden, te weten de nagels aan mijn handen. Er zijn rare, lelijke plekken onder mijn nagels gekomen:

Het is net alsof de nagel aan de onderkant heeft losgelaten. Ze voelen broos en breekbaar aan, mijn vingertoppen doen een tikkeltje pijn. Ik weet niet hoe ze ontstaan zijn maar ik leg een verband met de pso. Ik ga nu voorzichtig met mijn nagels om, en probeer me er niet al te veel zorgen over te maken. Als iemand een tip heeft over wat er aan de hand is en wat ik er aan kan doen, ik hoor graag van je.

Ik gebruik nog steeds het smeervet met goede gevolgen, het ruikt een beetje raar maar ik ben er blij mee. Verder geen andere middeltjes geprobeerd, wel heb ik mijn etenspatroon aangepast. Ik ben een trouwe lezer van de blog van Tim Ferris, en ben onlangs een oud artikel van hem tegengekomen over in een maand 10kg afvallen. OK, ik heb het niet echt nodig. Mijn onderhuidse vetpercentage is zeer laag, op atletenniveau. Mijn probleem is dat ik veel intern vet heb in mijn buikholte wat maar zeer moeizaam weg gaat. Het is uiteraard geen echt probleem, maar het dieet van Tim, waarbij je eigenlijk zo veel mag eten als je wil zolang je je aan een paar regels houdt, spreekt me wel aan, en ik heb wel vertrouwen in zijn kunde. Een maand heb ik er wel voor over, ik doe het gewoon.

Uiteraard kan dit invloed hebben op mijn pso, ik zal er op letten. Met een beetje geluk slaat het juist de andere kant op en wordt de pso beter. Maar bij andere pso-diëten wordt bijvoorbeeld varkensvlees afgeraden, terwijl het hier juist wel mag. We zullen zien.

Wat kan er veel veranderen in een korte tijd; thuis was ik amper een week aan het 'ondernemen', in mijn kantoortje thuis, of ik werd gebeld voor een klus bij mijn vorige opdrachtgever. Op zich meer van hetzelfde zou je denken, maar nu treed ik op als zelfstandig ondernemer, en dat maakt een wereld van verschil. Ik kan de vrijheid van tijdindeling wel waarderen, dat weegt moeiteloos op tegen het toegenomen plichtsbesef.

Mijn moeder kwam een weekendje op bezoek. Ze leeft erg mee met mijn pso en is altijd op zoek naar nieuwe middeltjes. Zo ook deze keer; ze had een potje met smeermiddel meegenomen, of ik dat wilde proberen. Na enkele dagen was er werkelijk een groot verschil te zien, ik bedoel het ging al een stuk beter, maar als ik me dagelijks insmeer dan verdwijnen de schilfers en ziet de aangetaste huid er BIJNA gewoon uit! En wat mag dit spul dan zijn? Wel:

Smeervet!

Van het spul dat je gebruikt om je auto in te vetten. Het soort spul datje voor 5 euro de kilo kan kopen. En het werkt als een trein. Het ruikt niet lekker en voelt klef aan, maar het kan me niet schelen, het werkt!. Klaar. Al die dure middeltjes op doktersrecept mogen lekker de deur uit. Uiteraard is de werking zuiver cosmetisch, de oorzaak van de pso moet elders worden aangepakt.

Een wereld van verschil dus; eindelijk mag ik trots zijn op mijn billetjes :-). Daar staat tegenover dat mijn nagels er beroerd aan toe zijn, de plekjes daar lijken wel nicotineaanslag maar ze zitten onder de nagels. Ook mijn voeten zijn er beroerd aan toe met rare schilferplekken, ook onder mijn zolen:

Bij vlagen jeukt het; ik loop om die reden zo veel mogelijk met blote voeten rond, of sandalen. Dat help een beetje.

Echt, een fantastische vooruitgang, ik word er blij van. Naast het smeervet zijn er vast meer zaken die meespelen, want ik voel me lekker in mijn vel zitten. Is het misschien het prille ondernemerschap, de net begonnen tangocursus, het werk dat niet meer strontvervelend is, zangles....wat het ook is, ik ga er lekker mee door.

In de eerste paar dagen op de camping in Italië een fotoserie gemaakt. Ik had in het vooruitzicht dat ik ruim twee weken met minimale kleding in de zuidelijke zon zou vertoeven en ik dacht, daar kan alleen maar verbetering op volgen. Daarbovenop ga ik alleen maar gezond eten, lekker veel sporten (joggen en yoga) en mijn rookgedrag rantsoeneren (en dat is me gelukt, strikt 6 per dag). Daar kon alleen maar iets goeds uit komen.

Op zich ging het al beter, de plekken waren kleiner geworden, maar er zaten dikke plakken schilfers op, die heel erg opvielen tegen mijn bruiner wordend huidje. Ik kwam er al doende achter dat de huid nat houden (zwembad!) heel goed was, de pso viel minder op en leek zo weg te gaan. Niettemin was het niet zo erg dat de plekken zichtbaar waren; het bleek een mooi aanknopingspunt voor een gesprek te zijn. Op die manier ben ik twee andere pso-lijders op de camping tegengekomen, en heb ik van hun kunnen horen hoe zij er mee omgaan. Dat was op zich mooi om ze te ontmoeten, je denkt snel dat je de enige bent met pso. Fijn dat je zo beloond wordt als je relaxed doet over de pso.

Wat de pso-bestrijding betreft, valeriaan-thee maak nog ik sporadisch als ik er zin in heb. Het is immers ook een slaapmiddel. Toen ik mijn moeder van de heilzame werking van Valeriaan vertelde, heeft ze me een lading gedroogde takken (of wortels, wat is het eigenlijk) opgestuurd, dus geen capsules maar het echte spul. Daar kon ik thee van trekken. Proefondervindelijk kwam ik er achter dat onze kat dol op het kruid is, tijdens het thee zetten kwam hij klaaglijk tegen me aan miauwen. De stokjes die ik hem voor z'n neus hield veroberde hij. De reputatie van kattekruid klopt dus aardig.

Mede door de ervaring met het zwembad ben ik verder overgestapt op hydraterende crèmes, waar ik me trouw elke dag na het douchen mee insmeer. Het lijkt wel aardig te helpen, in cosmetische zin dan. Ik merk ook dat ik niet meer 'sneeuw', althans niet meer in de mate zoals een paar maanden geleden. Als bonus ruik ik ook nog lekker!

Maar uiteindelijk, de balans opmakend na de vakantie, verdween de pso niet, hoewel het wel wat beter was geworden. Jammer, ik hoopte wel een beetje op zo'n wonder. Maar anderzijds maakt het niet zo veel uit, ondertussen kan ik er wel goed mee overweg. Bij thuiskomst heb ik een werkgever minder en stap ik in het ondernemerschap, het begin van een nieuw leven.

Al drie maanden geen serie gemaakt en ik heb er nu wel spijt van; sommige plekken zijn toch zo veel slechter geworden....vooral mijn armen en arme billen zijn er slecht aan toe. Ik krijg er een brok in mijn keel van. Maar goed, dingen zijn zoals ze zijn em zo zal ik ze moeten accepteren. Heb even een rondje salsa gedanst met mijn levensgezel en dat hielp goed. Ik zweet nog na terwijl ik dit lees.

Dansen is een van de dingen die ik verzaakt heb deze winter, evenals sport in het algemeen. En ja, ik rook nog steeds, bij vlagen veel, wat in mijn geval een half pakje per dag inhoudt. Maar goed, de lente komt er weer aan, vandaag begon het er op te lijken. Dus kan ik weer mijn velletje blootstellen aan de zon, altijd goed.

De laatste experimenten: met uiercrème ben ik gestopt, ik vind het onwijs lekker maar het geneest niet. In plaats daarvan heb ik een pot 'ambachtelijke handcrème' aangeschaft en dat geprobeerd. Dat helpt ook geen zier en een stuk minder lekker dan het uierspul. Ik ga er mee stoppen denk ik. Me ook aan de walnoten gewaagd, ik had in een pso-forum opgevangen dat 6 walnoten per dag positief kunnen werken op de pso. Ook geprobeerd en ik vind het wel lekker hoor, maar ik merk er weinig van.

Vanaf vandaag ga ik beginnen met valeriaan capsules (wat dus ook verklaart waarom ik nu plotseling wel een fotoserie moet maken - even de huidige toestand vastleggen). Mijn embarmelijke staat (ik sneeuw de boel onder) is op mijn werk niet onopgemerkt gebleven; een collega wiens zoon een kapper is bood me aan om die zoon te vragen naar een middel tegen roos, waarop ik hem mijn pso uit de doeken deed. Hij is er op terug gekomen vandaag, zijn zoon raadt dus valeriaan aan om de huid, die volgens hem 'een vorm van stress oploopt waardoor deze eerder afsterft dan deze loslaat'. In mijn beleving groeit de huid juist te snel, maar misschien komt dat op hetzelfde neer. In ieder geval, de zoon van de collega beweert dat het bij (een of meer van) zijn klanten goed heeft gewerkt, en ik sta altijd in voor een nieuw genezingsexperimentje, dus ben direkt na het gesprek naar de natuurwinkel gesneld en heb een potje gekocht ter uitprobering.

Wat is het eigenlijk? Tot mijn verbazing is het in het Nederlands gewoon kattekruid, wist ik veel, dus ik krijg de neiging om het op onze je-weet-wel kater uit te proberen. Het werkt rustgevend en als slaapmiddel, prima want ik ben een stresskikker met slaapgebrek. De bijsluiter waarschuwt dus dat je in de vier uur na inname geen gekke dingen moet doen zoals autorijden, ik vroeg me af hoe sterk dit spul is en heb daarom ter plekke maar een capsule ingenomen. Nou, tot dusver valt de uitwerking wel mee, dus het zal wel loslopen.

En het helpt tegen roken! Als je de bijsluiter wilt geloven dan. Ook goed, komt me allemaal mooi uit. Ik heb een voorraad voor een maand en ik zal het eens uitproberen. Ik ben benieuwd.

En plots gaat het dus beter, vraag niet hoe het komt. Op een dag, vlak voor Kerst, kijk ik naar mijn ellebogen en zie tot mijn verbazing dat de rode plakken een stuk minder dik zijn en dat er aanzienlijk minder schilfers aan zitten. Heb jij een verklaring? Ik hoor het graag. Ik baal wel een beetje, aangezien ik tussen het voorlaatste schrijfsel en nu een behoorlijk slechte periode heb gehad, letterlijk tot barstens toe. Maar de groeven in mijn knokkels, diepe wonden veroorzaakt door scheuren van de pso-plekken en die maar niet wilden genezen, zien er heel erg plots weer gezond uit, gewoon een littekentje in plaats van een maanlandschap. Echt, ik ben stomverbaasd.

Op andere plekken is het qua oppervlak niet minder maar is er ook zeker wat gaande, zie bijvoorbeeld mijn knieën. De schilfers zijn zilvervliesrijst-wit geworden, en ook vergelijkbaar qua struktuur. Het valt nu helemaal op natuurlijk, maar is dit misschien een tussenstap naar een algemener herstel?

Nou, en dan gaan we maar weer eens terugblikken om te kijken wat ik anders heb gedaan de laatste tijd....werk in Leeuwarden natuurlijk, met als gevolg veel minder sporten. Tevens het einde van het dansseizoen, ofwel over het algemeen een stuk minder lichaamsbeweging. Wellicht moet je sport opvatten als een vorm van stress voor je lichaam. Zou kunnen, toch?

Verder, de dagelijkse treinreis. Nu ik er aan gewend ben, vind ik het uurtje in de trein niet eens zo vervelend: boekje lezen, lekker suf uit het raam staren, dutje doen.....je hoeft even niets, wat voor een zenuwpees zoals ik wel eens een belangrijke ervaring kan zijn. Verplicht onthaasten.

De kleine dingen: de dagelijkse insmering met uiercrème en de kardamon. Maar dat zal wel niet. Het eerste is gewoon lekker en het laatste is online wel als wondermiddel aangeprezen maar ik geloof er niet zo in. Ik heb het spul trouwen ook niet dagelijks ingenomen. En nog een rare gedachte: ik ben mijn USB stick met mijn dagboek kwijtgeraakt, 3 jaar van mijn leven ligt waarschijnlijk ergens op straat op is door iemand anders bekeken danwel overgeschreven. Ik kon wel janken. Daar staat tegenover, na de acceptatie van het gebeurde, dat ik het verdom om weer verder te schrijven, ofwel de druk van het moeten schrijven valt weg. Ver gezocht, hè?

Het meest waarschijnlijke is het bezoek bij mijn oom en tante in Rotterdam, waar ik een klein weekend ben gebleven. Dit zijn gezond levende mensen, ik haal het niet in mijn hoofd om bij hun in de buurt te roken (gek genoeg heb ik daar dan ook geen behoefte aan), en de koffie-inname is voor mij ook abnormaal laag. Reken de treinreis erbij en ik heb in een heel weekend slechts 4 sigaretten gerookt en evenveel koppen koffie, ongehoord.

Dit kan de oorzaak zijn natuurlijk, maar dan verbaast het me heel erg hoe snel het herstel is ingetreden. Op de eerste kerstdag had ik geen sigaretten meer en greep onwillekeurig de kans om maar weer te gaan stoppen. Het ging niet helemaal van harte, hoor, mijn liefje heeft me onophoudelijk aangemoedigd, gedreigd, bejubeld, gechanteerd en de deur gebarricadeerd. Het heeft gewerkt, twee dagen helemaal niet gerookt en vandaag, de eerste dag na Kerst, geen nieuw pakje gekocht, hoewel ik wel eentje gebietst heb. Goed, 1 sigaret in drie dagen, normaal heb ik een pakje in die tijd op. Gaat de goede kant op, toch? Even volhouden en wie weet ben ik weer gaaf.

Nou, het is weer goed mis met de pso. De plekken zijn rood en dik geworden, mijn vriendin vroeg zich af of ze niet ontstoken waren. Dat zou best kunnen, ik krab me namelijk een ongeluk, ware het niet dat zowat alle plekken er zo uit zien. Ik heb het gevoel dat ik een helm op mijn hoofd draag, mijn billen doen pijn bij het zitten en ook mijn ellebogen zijn pijnlijk.

Maar het lukt me prima om hier nuchter onder te blijven. Ik weet nog dat ik vorig jaar peentjes zweette bij plotselinge uitbraken, ik wil niet zeggen dat het me niet boeit op dit moment maar anderzijds ga ik er niet panisch over worden. Het zij zo. Duidelijk signaal dat ik er wat aan moet doen dus bij deze ga ik weer met roken stoppen, koffie minderen en op tijd naar bed, dit laatste definieer ik als half twaalf wat dus betekent dat ik me nu een ongeluk moet typen.

Ik zie wel een verband met een verandering van werkomgeving. Sinds twee weken geleden moet ik een uur reizen met de trein om naar mijn nieuwe werk te gaanr. Dat heeft twee consequenties, ten eerste zijn mijn dagen veel korter, ten tweede ik kom niet meer aan joggen toe. Het zou me helemaal niets verbazen als deze verandering invloed op de pso heeft. Mijn nieuwe werk is trouwens niet onaardig, leuke klus en een leuk, relaxed team. Het enige grote nadeel is die reisafstand, minimaal een uur en te vaak anderhalf uur als ik de verbinding mis.

Wat pso bestrijding betreft, ik heb de afgelopen weken heerlijk in oliebaden mogen poedelen en me regelmatig met baby olie ingesmeerd. Het helpt weinig, behalve dat de schilfers wat makkelijker loslaten, niettemin ik heb er van genoten. De oliebaden laat ik voor wat ze zijn, de baby olie gebruik ik nog steeds. Het verzacht de pijn geloof ik van die dikker wordende korsten, de huid wordt er wat soepeler van. Volgend experiment: ik kwam in het Google psoriasis forum een bericht tegen dat 'turmeric' goed tegen pso is. Dit kruid is bij ons bekend als geelwortel of kurkuma (heb ik ook moeten googlen, hoor). Ik ben sceptisch maar ik sta altijd in voor een experimentje. Laten we nou toevallig een potje kurkuma hebben staan die we zelden, zeg maar nooit, gebruiken......vanaf nu een halve theelepel per dag, we zien wel wat er van komt.

Aangezien het toch herfst is, heeft mijn lichaam besloten solidair te zijn met de bomen en dwarrelen de schilfers van me af. Zoals ik in het forum schreef, toen ik een keer na een lange rit uit een auto stapte, leek het net alsof ik een croissantje had gegeten onderweg.

Geen nieuwe kuurtaktieken uitgeprobeerd, ik heb het een druk met andere zaken, zoals het opzetten van mijn bedrijfje dat nu eindelijk op gang begint te komen. Druk met allerhande zaken, maar wel redelijk gelukkig, tenminste als je de pso buiten beschouwing laat waar ik in mijn gewone doen op dit moment niet zo zwaar aan til. Ik heb nog een badderkuur op het programma staan, dus maal met olies in plaats van zout. Ik moet de gemoedsrust vinden om daar wat aan te doen, geef me twee weken en ik ga lekker uitvoerig badderen.

...Maar dat is natuurlijk een omkering van zaken; ik zou eigenlijk meer aan mijn gemoedsrust moeten werken, vooral als ik het druk heb. Het zijn altijd de dingen waar je vrolijk van wordt die het eerst sneuvelen als je tegen de stress aan loopt. Anderzijds, deze stress van het voor mezelf beginnen ervaar ik als plezierig, tijd geleden dat ik zo gemotiveerd was. Ik bijt nog even door en dan zien we wel verder.

Nog even dit: Pilates is zonder twijfel de beste oefening die bestaat voor je buikspieren. Het is hard werken maar je krijgt er wat voor terug. Ik kan het op dit moment niet genoeg aanraden.

Goed, de bruiloft overleefd, thuis gaat het op vele fronten beter. Mijn pink is netjes aan het genezen (grote zoon heeft inmiddels, zes weken na het voorval, zijn excuses aangeboden), hij is nog dik en stijf maar dat komt door het bindweefsel en door het vocht in het bovenste gewrichtje, en die beide dingen verdwijnen op den duur. Ik kan wellicht weer mijn gitaar oppikken! Ik maakte me grote zorgen daarover, het lijkt nu een kwestie van geduld te zijn, enkele maandjes dus. Tien-vingerig typen gaat me overigens weer aardig af.

Het andere positieve, stress-verlagende, nieuws is dat ik van mijn laatste klus af ben! Ik was gezet op een opdracht die me absoluut niet zinde, ik ging er met tegenzin heen en reken maar dat het invloed had op mijn humeur. Godzijdank kon ik de wilskracht opbrengen om hier wat over te zeggen, op den duur had het effekt. Nu mag ik even 'op de bank zitten', en heb even tijd om te studeren voor mijn volgende certificaat.

Ik ben ondertussen lekker volop aan het sporten, vooral joggen, dansen (sport toch?) en yoga. Vorige week heb ik de Pilates-methode ontdekt, echt waar, de beste buikspieroefeningen die er bestaan. Na de zoutbaden weer aan de Dobovet begonnen, wat wel effekt heeft. Ik zit helaas weer in een slechte cyclus, als ik foto's had gemaakt van een week geleden had het er een stuk beter uitgezien. Helaas.... nog geen oliebaden genomen in de tussentijd, zoals ik me had voorgenomen, komt nog wel.

Maar het gaat weer slecht met de krabberitis; dikke korsten haal ik overal van af, vooral mijn hoofd (niet te zien op de foto's maar het zit daar weer vol). Ik zou weer naar de dokter kunnen gaan maar eigenlijk vind ik dat ik me voor de gek hou zolang ik overmatig rook en koffie drink. Laat ik daar eerst maar aan werken.

Ik heb trouwens nooit verteld van mijn enigzins lugubere hobby: voor zover mogelijk verzamel ik de 'geoogste' korsten in een glazen potje. Ik ben daar al een jaar mee bezig en ik heb al twee potjes kunnen vullen. Korsten van werk neem ik in een sigarettendoosje mee. Mijn vriendin verklaart me voor gek en ik heb de potjes maar in mijn bureau verstopt.

Nog snel een serie toevoegen voordat we weg zijn. Dit weekend zitten we in Italië voor de bruiloft van mijn broer.

Op aanraden van een bezoekster van deze pagina heb ik me aangemeld op dit psoriasis forum, alwaar mij verzekerd werd dat ik er niet van af zou worden geknikkerd als ik links zou posten, en warempel het is nog waar ook. Ik doe nog niet echt aktief mee, maar ik voel me hier wel thuis. Een van de eerste dingen die ik hier leerde is dat zomaar in het zout badderen niet zo'n goed idee is. Dat had ik ook zelf wel kunnen verzinnen bedenk ik me, sinds ik me met oerzout en mineraalsprays werk zien mijn plekken er niet uit, ze zijn wit uitgeslagen en nog schilferiger dan voorheen. Ik in mijn ijdele hoop wilde dat dit een teken was dat ze spoedig zouden verdwijnen, niets daarvan. Maar de boodschap is duidelijk, bye-bye Salyze, hello oliebaden, zoals een forum bezoekster (zelfde persoon als voorheen genoemde lezers) voorstelde. Aan dat experiment begin ik nadat ik de bruiloft van mijn broer heb overleefd.

Maar over het algemeen voel ik me ok. Rook nog steeds en veel koffie, maar de alcohol is weer taboe en ik slaap stukken beter. Heb me wel eens slechter gevoeld. En mijn pink is uit het gips sinds vandaag! Nog dik en stijf, de dokter heeft me rekoefeningen opgedragen, maar hij doet weer mee, hoor. Ik blijf nog wel even 7-vingerig typen om het arme vingertje nog wat rust te gunnen tijdens het herstelproces.

De afgelopen tijd een nieuw experiment opgestart: ik heb me gewaagd aan de produkten van Salyze, met name het oerzout en de mineraalwaterspray. Eerste heb ik twee keer gedaan maar voor 23 euro nogwat per bad vond ik het eigenlijk krankzinnig duur. Derhalve weer teruggevallen op het gewone zeezout maar dan met verhoogde dosis van twee kilo per bad, ik merk niet zo veel verschil. De spray gebruik ik nu dagelijks, als ik wonden heb door bijvoorbeeld krabben prikt het vreselijk, maar ik vat dat op als een teken dat de spray in ieder geval een werking heeft.

En ziedaar, het lijkt effekt te hebben, mijn plekjes oogden beter. Het is alleen jammer dat ik niet wat eerder foto's heb gemaakt, want ondertussen zijn de plekjes weer snel slechter geworden.

In de thuissituatie is namelijk een behoorlijke stress ontstaan, als uitloper van de ruzie die ik met mijn oudste zoon had, maar ook is er wrijving ontstaan met mijn partner. En stress is gewoonweg niet goed, daar ben ik inmiddels achter. Als gevolg van de spanningen heb ik me ook laten gaan en doe alles wat ik mezelf verboden heb: overmatig veel roken, alcohol, laat naar bed (ik slaap tegenwoordig sowieso slecht) en overdosis koffie. Ondertussen heb ik mijn eetgewoontes wel onder controle en sport ik veel, zeer veel. Ik erken dat dit een stukje escapisme is van de thuissituatie.

Mijn pso is dus een flink stuk erger geworden, ik heb weer korsten op mijn hoofd en mijn ellebogen en knieen zien er slechter uit. Enige wat vooruit is gegaan zijn mijn billen. Verband met stress van laatste tijd en de derivaten (roken zuipen laat naar bed) van stress lijkt me duidelijk.

Maar het gaat al een stuk beter, dank je voor het vragen. Ik probeer de positieve kant te zien, namelijk dat ik nu een beginsituatie heb van alles wat slecht is en dat ik weer kan onderzoeken welk effekt de meeste invloed heeft op mijn pso. Ik overwoog om stelsematig een van de slechte invloeden uit mijn leven te elimineren maar dat gaat niet werken, aangezien ze allemaal in mijn beleving gerelateerd zijn. Het lukt me gewoonweg niet om bijvoorbeeld stress te elimineren terwijl ik doorga met mijn rookzuipkoffieslapeloosheidsgedrag.

Beter is om weer aan mezelf te werken totdat ik figuurlijk weer lekker in mijn vel zit zodat ik dat letterlijk ook word. Als eerste stap heb ik weer een levenscoach ingeschakeld, een andere dan voorheen, een rustige, lieve, geduldige coach met een psychologie achtergrond. Ik wil niet zeggen dat de vorige enthousiaste, passievolle, confronterende, ondernemende, juridisch onderlegde coach niet geschikt was, integendeel, haar heb ik ook vreselijk kunnen waarderen. Ik ben echter op dit moment van mening dat ik meer heb aan de karakteristieken van de nieuwe coach. Ik zie wel hoe het zich ontwikkelt.

Dit was bedoeld als een serie van de stand van zaken na de vakantie. Voor de serie hebben we echter een behoorlijke familieruzie gehad waar het heftig aan toe ging. Ik heb er bij een pink gebroken. Als je onder veel stress wilt staan moet je vooral ruzie hebben, niet goed voor pso-bestrijding dus. Ik had er snel spijt van en heb me voorgenomen om het nooit meer zo ver te laten komen. Hele rest van de dag krabbend van de zenuwen doorgebracht, veel meer gerookt dan gewoonlijk. Maar het is gebeurd en ik moet er maar mee leven.

Heb ik ooit gemeld dat mijn teennagels er progressief walgelijker uit zien? Ze groeien steeds onregelmatiger en het oppervlak is korrelig ruw aan het worden. Aannemende dat dit pso is (waarschijnlijk), ben ik hier ook een serie van begonnen. Het frappante is dat mijn hiel nagenoeg helemaal pso-vrij is nu. Interessant, heeft dus toch niets met mijn sandalen te maken, aangezien ik die de hele vakantied zowat heb gedragen.

Kiekjes genomen tijdens onze vakantie in Frankrijk. De zon zou goed moeten zijn tegen de pso maar vrijwel alle plekken zien er vreselijk veel slechter uit, ze worden wit alsof ze uitdrogen. Is dit goed of slecht? Ik heb in ieder geval veel gejogged (veel steile heuvels!) en oefeningen (vooral yoga) gedaan. Ik zou niet weten of ik ben afgevallen maar ik voel me er goed bij. Uiteraard rook ik gewoon door, toe nou het is vakantie.

Het vervelendst van alles is dat ik weer plekjes op mijn lul heb, ik haat dit. Ik doe mijn best om er vooral geen aandacht aan te schenken.

Een nieuwe theorie: een vriend van mij die voor veel zaken allergisch is, krijgt ook last van uitslag als hij niet goed eet. Volgens hem komen dan slechte stoffen vrij die opgeslagen zijn in het vet. Zou zo iets ook met pso aan de hand kunnen zijn? Theoretisch ben ik nu als een gek vet aan het verbranden. Het is maar een idee.

Aan nieuw werk begonnen, ik vind er niets aan. Het effekt op de pso is goed merkbaar. Na de initiele cultuurschok ben ik vastberaden om een andere functie te zoeken. Als mijn managers niet meewerken neem ik ontslag. Het enige wat ik een beetje zal missen zijn de jogsessies tijdens de lunchpauze in het naburige park.

God, stom zeg, ik ben minstens een reeks van foto's kwijt van de afgelopen tijd. Het is mijn eigen schuld, ik was niet gedisciplineerd genoeg om deze gelijk op de website te zetten. Jammer voor de continuïteit, en ook jammer voor de mensen die regelmatig komen kijken (waarvoor mijn dank!).

Maar ik ben tevreden over de voortgang; over het algemeen lijkt het beter te gaan met mijn pso.....nouja, tot het weer omsloeg naar zomerse toestanden. Ik heb weer een enorme krabberitis, vaak tot bloedens toe. En hoewel het wat korstvorming betreft over het algemeen goed uitziet, ben ik er absoluut van overtuigd dat sommige plekken erger worden, op mijn hoofd bijvoorbeeld.

Ik loop gelukkig niet mank meer, de plekken op mijn zolen zijn minder dik. Mijn huidarts was best tevreden over de voortgang, ik hoef geen vaste afspraak meer te maken. Wel ben ik vreselijk druk bezig op dit moment met allerlei zaken (eigen bedrijf, dansoptreden), dus van stress ontwijken geen sprake, laat staan op tijd naar bed gaan. Het komt wel goed. Het lukt me in ieder geval om regelmatig yoga oefeningen te doen en te mediteren, het compenseert aardig.

Sommige plekken beginnen weer op te spelen. Ik kan diverse redenen bedenken:

1. Ik ben wat laks geweest met smeren, aangezien het toch goed leek te gaan. Kennelijk moet ik wat langer doorsmeren dan me lief is.
2. Er zijn wat familiestrubbelingen geweest met de nodige stress. Het is me compleet duidelijk dat stress in mijn geval waarschijnlijk de belangrijkste oorzaak van pso is.
3. Ik heb veel in de zon gezeten, wat op zich goed is tegen de pso, maar de korstjes blijven wit waardoor ze meer afsteken tegen de bruiner geworden huid.

Dit alles is overkomelijk, kwestie van op letten. Wat betreft voetzolen, ik smeer de Dermovate er 's nachts op als ik ga slapen. Het wordt anders zo'n drassige toestand als ik er nog mee rond moet lopen.

Nog een link gelegd met schoeisel; ik heb een keer sandalen gedragen deze week en vervolgens liep ik mank van de pijn. De huid was weer op diverse plaatsen gebarsten. Dat doe ik dus ook niet meer; mijn schoeisel is nu beperkt tot leren schoenen en blote voeten. Dat geldt trouwens voor mijn kleding in het algemeen tegenwoordig: of overdreven netjes, of zo weinig mogelijk want ik ga met dit mooie weer natuurlijk zoveel mogelijk zon opvangen.

Tijdens de dansles, waarbij ik in een kammeniebommen bui een mouwloos T-shirt had aangetrokken, maakte een medecursist een opmerking over de plekken op mijn arm, of ik wellicht een motorongeluk heb gehad. Ik vond het wel een grappige opmerking, vooral omdat je mij nooit op een motor zal krijgen. Ik heb uitgelegd dat het pso plekken zijn en wat het inhoudt. Als je er zelf niet raar over doet dan reageren andere mensen er ook normaal op.

Begonnen met het vertalen van deze pagina in het Engels; het is nog werk in uitvoering.

Weekje met foto's gemist door omstandigheden maar beter laat dan nooit. Gister bij de huidarts geweest, een nieuwe want mijn vorige is haar heil elders gaan zoeken. Wat ik wel jammer vind want ik vond haar wel aardig. Die nieuwe is ook aardig dus ik zeur. In ieder geval is de pso een stuk verbeterd sinds ik belde voor een afspraak. Ze vond het niet nodig om met lichttherapie te beginnen, ik ben niet bedekt genoeg met plekken, wat ik op zich als een positieve opmerking opvatte. Ik krijg nieuwe Dobovet en een middeltje voor mijn zolen, waar ik regelmatig last heb omdat op de meest aangetaste plekken vaak wondjes vormen, dat heet (even opzoeken) Dermovate. Ik mag alle waarschuwingen over dun uitsmeren lekker negeren, op mijn zolen met hun uitbundige eeltlagen maakt dat weinig uit.

Tot mijn grote genoegen constateer ik bij de fotoserie van vandaag dat heel veel plekken er veel beter uitzien, het scheelt echt aanzienlijk. Ik doe kennelijk iets goeds, behalve smeren dan. Ik hou het op de bestrijding van stress, die ik aktief uit mijn leven aan het verbannen ben. Lang leve zen! En lang leve mijn coach die me leert om weer lol in het leven te hebben.

Vorige week definitief afscheid genomen van het pso-forum. Ik ben voor de zoveelste keer gecensureerd met betrekking tot het posten van een link naar deze site. Toen ik daar op in het forum reageerde werd ook dat bericht gecensureerd, na enkele pissige mails te hebben geschreven bleek dat ik op weinig begrip en medewerking kan rekenen, dus de pot op met het forum. Ik heb afscheid genomen en ik zoek wel elders een plek om pso-zaken te delen. Ik overweeg om alles in het engels te vertalen en op een buitenlands forum te posten. Ik zie wel.

Het examen heb ik in ieder geval ruim gehaald, en het uitbundige gevoel heb ik mee kunnen nemen. Weer aktief met sporten begonnen, tijd laten liggen. Ik loop overigens gigantisch te snotteren en te hoesten, ik denk dat dat de klap is van het stressen voor het examen en voor mij een signaal dat ik wat zuiniger met mezelf om moet gaan. Ten tijde van schrijven gaat het overigens beter met de snot- en slijmproduktie.

Ik ben nog steeds trouw bezig met Dobovet en Topicorte. Nog een nieuwe taktiek toegevoegd aan mijn anti-pso arsenaal: zoutbaden. Waarom helemaal naar de Dode Zee reizen als je gewoon in de winkel een kilopak zeezout kan kopen voor een prikkie? Ik neem nu regelmatig een bad met een pond zout er in opgelost, boek erbij en lekker weken. Ik weet niet meer wie dat idee opperde maar ik vond het wel een goede.

Mijn eetgewoonten houd ik sinds het examen niet meer bij, ik kom tot de conclusie dat het weinig uitmaakt. Wel zie ik een verband met slapen of het tekort ervan. Aldus mijn nieuwe voornemen: naast me nergens om druk maken (zen is hier een handig hulpmiddel bij!), ga ik ook op tijd naar bed, en ik bedoel ruim op tijd. Dit betekent dat ik al dan niet zelfopgelegde deadlines ga negeren en tevreden ga zijn met wat ik op een gegeven dag bereikt heb. Heel erg zen! Ik kan nog niet zeggen of het effekt heeft met betrekking tot pso maar voor mijn humeur doet het wonderen.

Maar het blijkt zowaar beter te gaan met veel van mijn plekken. Mijn hoofd is nagenoeg hersteld evenals mijn borst. Benen en billen zien er steeds beter uit, de plekken worden lichter en er zitten veel minder korsten op. Daar staat tegenover dat de plekken op mijn handen steeds zichtbaarder worden; dan kan te maken hebben met het bruiner worden van mijn handen, de witte korsten steken af.

Maar het slechte nieuws is dat mijn voeten er nu ook aan moeten geloven. Ik wist dat ik enkele plekjes op mijn wreven had, daar is in zeer korte tijd bijgekomen: mijn zolen (of all places) en mijn hielen. Ik verbaas me d'r echt over hoe snel dat is gegaan. Bij deze nieuwe serie begonnen van mijn linkerhiel.

Anderzijds, ik ga me d'r echt niet druk over maken. Nee, het ziet er niet uit, maar ik kan het prima relativeren: wat heb ik liever, pso-plekken onder mijn voeten waar ik weinig last heb (en ze overigens goed kan verbergen door blootsvoets rond te lopen, wat ik overigen graag doe), of korsten op mijn eikel? Met dat laatste heb ik ervaring, en ik verzeker je dat de eerste optie veel preferabeler is.

Wellicht ben ik relaxed over de pso, maar niet over andere zaken. Donderdag had ik een voordracht over mijn passie, dansen, waar ik nog behoorlijk veel tijd en energie had gestoken. Maar dat was tenminste leuk. Aanstaande maandag een examen waar ik naar mijn gevoel niet genoeg voor had geleerd, dus in het weekend heb ik belachelijk tijden gemaakt en alle voornemens qua dieet en gezondheid even laten varen. Dit heeft voorrang. Ik ben benieuwd of dit gevolgen voor de pso heeft. In ieder geval heeft mijn lichaam woensdag al wraak genomen met een knallende koppijn.

Reeks handen is nu ook toegevoegd, de plekken hier op zijn gestaag erger geworden. In een opwelling een afspraak met de huidarts gemaakt, waarom wacht ik altijd zo lang met die dingen? Ik kan daar pas 14 mei terecht dus ook bij de huisarts langs geweest en heb de bekende middeltjes Topicorte en Dobovet meegekregen. Ik zal weer trouw gaan smeren.

Familiebezoek met Pasen in Rome, mijn moeder is vreselijk bezorgd over mijn pso en geeft me van alle kanten advies. Ik filter uit de stortvloed van informatie de zaken uit die me zinnig lijken en die ik nog niet doe of gedaan heb. Thee trekken uit rozemarijn om tot rust te komen? Ach ja, waarom niet, dat probeer ik ook maar.

Vreselijk de zenuwen over mijn psoriasis gehad, heeft me behoorlijk aangegrepen. Het krabben is nu weer in volle gang en ik maakte er een puinhoop van....totdat ik woensdag een verhelderend gesprek had met iemand wiens raad ik enorm waardeer. Ik heb ter plekke besloten dat ik vanaf nu me niets van de psoriasis ga aantrekken. Gewoon relaxed er over doen....

Flink de griep te pakken deze week, wellicht is daardoor de pso verhevigd. Ik zie wel een mogelijk verband. Mijn billen en benen zijn er het ergst aan toe, een blik op mijn achterwerk en omstreken is dramatisch. Ik ben daar ook een serie van begonnen maar durf 'm niet op de site te site omdat ik niet van pornografie beticht wil worden (niet dat ik enig verband zie, maar je hebt van die mensen...).

Overigens zie wat de verergering van mijn benen en billen betreft wel een verband met kleding; ik heb zojuist een week lang in een nieuwe spijkerbroek rondgelopen die stug aanvoelt, ik kan me voorstellen dat het mijn huid heeft opengeschuurd. Bij deze besloten dat ik alleen maar broeken van zacht materiaal ga dragen, katoen bijvoorbeeld. Laat ik nou een stapel nette broeken in de kast hebben die ik echt NOOIT aandoe....bij deze mijn garderobe omgegooid, immers als je nette broeken draagt moet je ook nette shirts dragen en bijpassende schoenen. Zo heeft de pso langzaam maar zeker invloed op alle aspecten van mijn leven. Ik klaag niet overigens, ik ben altijd een slons geweest dus deze verandering ervaar ik als positief.

Deze week begonnen aan een rigoureuze, methodische aanpak: ik hou per uur bij wat ik consumeer en noteer ook verdere bijzonderheden, tevens noteer ik ook hoe mijn pso er aan toe is. Hopelijk zie ik daarmee ergens een duidelijk verband. In het kader van de verslechtering vele nieuwe series toegevoegd.

Ik ben er nu erger aan toe dan toen ik deze serie begon. Alle plekken die moeizaam verdwenen waren spelen weer op, inclusief mijn borst, navel en genitalieën (sorry, die ga ik echt niet op de pagina zetten). Tevens heb ik vele plekken erbij, waaronder mijn bovenarmen, mijn gezicht (kleine plekjes gelukkig), en, waar ik echt verdrietig om kan worden, mijn handen. Dit is dus een nieuwe serie die ik bijhou, komt op de pagina als het duidelijk zichtbaar wordt op de foto's.

Een oude vriend/collega nam onverwacht kontakt met me op, wat wel voor een lichtpuntje zorgde. Afgesproken in een Ierse pub en lekker bijgekletst. Ik drink zelden alcohol maar nu heb ik me lekker laten gaan. Kijken wat het effekt is.

Bijzonder stressvolle werkweek achter de rug en ik ondervind de consequenties, bij vlagen verga ik van de jeuk. Tevens is de Dobovet op, ik probeer wel een tijdje zonder. Grootste boosdoener van jeuk is in mijn beleving koffie en te weinig slaap, daarom ga ik bewust groene thee drinken en op mijn bedtijden letten. Als dat niet uitmaakt ben ik geheel en al bereid om het roken de schuld te geven.

Het gaat helemaal mis; mijn hoofd zit weer onder de schubben, vooral aan de linkerkant. Nog erger, ik heb op mijn benen plots tientallen plekken erbij. Het kan zijn dat het aan de zaken in de vorige paragraaf ligt, maar ik kan ook de schuld geven aan de nieuwe zwarte, stugge spijkerbroek die ik een week draag. Ik neem me voor om alleen maar broeken van zacht materiaal te dragen, katoen ofzo.

Nieuwe serie begonnen van mijn rechter kuit, dit stukje is aanzienlijk verslechterd.

Ik kan het maar beter gelijk toegeven, ik rook weer, drink meer koffie en ga veel te laat naar bed. Voorlopig hou ik het op een experiment om naar het verschil van het menu te ondervinden. Ik ondervind meer jeuk maar de korstproduktie lijkt mee te vallen. Varkenshaas gegeten bij een etentje.

Op mijn hoofd gaat het weer helemaal mis. Ik kan het krabben niet laten en links heb ik weer net zo'n bult als enkele maanden geleden, toen ik met een onderhuids ontsteking rondliep. Ik heb overal op mijn lichaam veel kleine plekjes bij. Bij vlagen verga ik van de jeuk, maar ondanks dit verhaal voel ik me meestal wel lekker. En alweer betrapt met roken, hoewel het gemiddelde op zo'n één per dag ligt.

Laden van de pagina begon wanstaltig lang te duren, series onderverdeeld in eigen pagina's.

Dobovet gebruik ik nu ook dagelijks aan de rechter kant.

Vrijdag kinderfeestje gehad, dus niet echt gelet op wat ik naar binnen werkte. Gewoon met de patat meegedaan en veel koffie gedronken op de spaarzame zitmomenten. Nou, ik heb het geweten die avond, eindeloze hoeveelheden jeuk, het was niet te harden. Hierbij sluit ik het tijdperk patat-eten af, met koffie ga ik nog even door maar met mate.

De Dovobet kant ziet er beter uit dan de andere. Ik kom een beetje terug op mijn vooroordeel wat betreft Dovobet. Tevens is het koffie drinken en roken langzaam aan het terug sluipen, ik moet maar wat strenger voor mezelf zijn. Of een alternatieve bezigheid zoeken.

Deze week stiekem gerookt. Als ik niet betrapt was, was het nog stiekem geweest.

Feestje. Me niet ingehouden met bier en eten.

Etentje, gewoon meegegeten en gedronken.

Weer met Denorex begonnen. Ondertussen zet ik mijn experiment voort met Dobovet. Ik gebruik het uitsluitend op de linker kant van mijn lichaam, zodat ik de voortgang met de rechter kant kan vergelijken.